Bielawskie Błota

Dla spragnionych kontaktu z przyrodą, podziwiających jej ulotne uroki, polecamy wycieczkę do Bielawskich Błot. Bielawskie Błota leżą na Pobrzeżu Kaszubskim, w niecce doliny rzeki Płutnicy. Otacza je Kępa Ostrowska, dolina Czarnej Wody i Karwieńskie Błota. 

Rano i wieczorem mokradła osnuwają mgły. Jeszcze do połowy XX wieku Bielawskie Błota były równiną porośniętą niską roślinnością, leżącą miedzy kępami morenowymi. Na wydmach i skraju torfowiska rosły pojedyncze drzewa, sosny i brzozy. Występowały tu rzadkie rośliny torfowe. Dzisiaj teren Bielaw jest znacznie przekształcony przez człowieka (zmieniły go eksploatacja torfu i pożary). Porasta go las brzozowy. Z roślin występuje tu malina moroszka i woskownica europejska, na stale wilgotnym piasku rosną skupiska przygiełki brunatnej, brzeżycy jednokwiatowej, widłaka torfowego.

Wrzosowiska porastają łany fioletowych kwiatów, pomiędzy nimi znajdują się płytkie jeziorka. Tutaj zatrzymują się żurawie w czasie lotu na zachód. Część ptaków pozostaje na torfowiskach. Wczesną wiosną można podpatrzeć ich tańce godowe. Oprócz żurawi można tutaj zobaczyć lelka, brodźca leśnego – ptaka, który licznie występuje w rosyjskiej tundrze, sowy błotne, a także kukułki i kaczki. W okresie wędrówek bywają tu również trzmielojady i orły. Żyją tu także liczne zwierzęta: jenoty, kuny, tchórze, borsuki, lisy. Można też zauważyć gronostaje i norki amerykańskie. Na terenie Bielawy można również spotkać żmije.

Fotografia: Wikipedia, Autor: Krzysztof
Licencja: Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0